گیل فام؛

واژه جوکول در زبان گیلکی به برنج نارس اطلاق می‌شود. رنگ سبز روشن و مزه شیرین دارد که بعد از فراوری و تفت دادن بر روی آتش آماده مصرف میشود

روش دیگر جوکول با ترکیب آن با دوشاب (شیره انگور) غذای محلی تهیه می‌شود که فقط در زمان خاصی قابل تهیه است. (جوکول قبل از رسیده شدن کامل برنج تهیه میشود)

جوکول از دو کلمه جو به معنای برنج و کول به معنای نارس تشکیل شده است و در واقع جوکول برنج نارسی است که در گذشته‌های دور، گیلانی‌ها پس از فرآوری با شکر آن را به عنوان تنقلات و آجیل استفاده می‌کردند.

زمان برداشت جوکول از اوایل مرداد است و نوید رسیدن برنج را می‌دهد. گیلانیان جوکول چینی (چیدن جوکول) را به عنوان سنتی متبرک می‌شمارند.

در گذشته این مراسم در جای جای گیلان عزیز به شکل های متفاوتی اجرا می‌شد که در آن کشاورزان جوکول را قبل از برداشت برنج به عنوان تحفه خوشه زدن محصول نزد بزرگان می‌بردند و هدایا دریافت می‌نمودند. در بعضی روستاها رسم برآن بود که خانواده عروس، جوکول را به‌عنوان هدیه‌ای ارزشمند و پربرکت برای خانواده‌ داماد بفرستند.
درگذشته‌ و پیش از آن‌که استفاده از ماشین‌آلات کشاورزی رواج پیدا کند، خوشه‌ها را با دست می‌چیدند و دانه‌های سبز برنج را با داس، از خوشه جدا می‌کردند. در مرحله بعد به‌وسیله حرارت، دانه‌های آبدار را سفت می‌کردند. سپس با جو کو‌ب‌های دستی، دانه‌ها را می‌کوبیدند تا پوسته از مغز و دانه برنج جدا شود. درنهایت، جوکول‌ها را با سینی چوبی به هوا پرتاب می‌کردند تا خاک و خاشاک از پوسته‌ها جدا شود. به این فرآیند در زبان گیلکی «هپاچین» می‌گویند.