گیل فام؛
امروزه امنیت غذایی بعنوان یکی از مهمترین جنبه های امنیت و عدالت اجتماعی و سلامت همه مردم مورد توجه است. این سه شاخص خود باعث رشد دیگر شاخص های اقتصادی و اجتماعی یک کشور می گردد. بخشی از امنیت غذایی متوجه وجود غذا و توزیع عادلانه آن در بین اقشار مختلف جامعه و بخشی نیز جنبه روانی آن است. یعنی علاوه بر موجود بودن غذا، دسترسی به غذا و پایداری در دریافت غذا که سه عنصر اصلی امنیت غذایی هستند، عدم ترس از آلودگی غذاها و کمبود مواد غذایی و اطمینان خاطر از تامین مایحتاج غذایی ضروری بطور سالم و کافی نیز از اهمیت خاصی برخوردار است …
اخبار هر روزه رسانه ها در کشف تخلفات و تقلبات غذایی نشان میدهد که امنیت غذایی جامعه شدیدا تنزل پیدا کرده است. هیچکس عسل، چای و برنج خارجی، لبنیات، شیرینی و روغن زیتون و کنجد و … را با خیال آسوده نوش جان نمی کند. براستی متولی آن در جامعه کیست؟ وزارت بهداشت؟ جهاد کشاورزی؟ اتحادیه اصناف مرتیط با غذا یا همه آنها؟این روزها پدیده جدید کیک های آلوده بطورنا امیدکننده ای بر لیست مواد غذایی نامطمئن اضافه شده است و از آنجا که کودکان و محصلین بیشتر مشتری این محصولات هستند موضوع نگران کننده تر می نماید. و عجیب تر آنکه روی همه این بسته ها آرم استاندارد، وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو و سیب سبز موجود است و این یعنی به سخره گرفتن سیستم نظارت بر مواد غذایی کشور.
بی شک سقوط اخلاق شغلی و حرفه ای مهمترین علت وقوع چنین تخلفاتی است ولی سیستم نظارت بر تولید و توزیع مواد غذایی دقیقا چه میکند؟ چقدر امنیت غذایی برای ما بی ارزش شده است که اجازه چنین اتفاقاتی به این گستردگی را می دهیم. پس از این چگونه می توان به مهرهای تایید سازمان های متولی دل خوش کرد؟ این اتفاقات بی شک بزرگترین ضربه را به اعتماد عمومی نسبت به دستگاه های نظارتی زده و عملا دیگر نه تولید کننده و نه مصرف کننده اعتباری به این مهر ادارات که در حد نقاشی از شکل های پوشالی بر جلد خوراکی ها نقش می بندند قایل نیستند. چه بسیار زحماتی کشیده تا شده تا آرم استاندارد و بهداشت مواد غذایی اعتبار یافته و در خدمت اطمینان و امنیت غذایی باشد و چه ساده اعتبار خود را از دست می‌دهد.