به گزارش گیل فام به نقل از ترشیز خوان؛ به استناد ماموریتی قرآنی انبیاء؛”هُوَ الَّذی بَعَثَ فِی الأُمِّیّینَ رَسولًا مِنهُم یَتلو عَلَیهِم آیاتِهِ وَیُزَکّیهِم وَیُعَلِّمُهُمُ الکِتابَ وَالحِکمَهَ” و همسان پنداری آن با شغل معلّمی می‌توان، چهار نقش کلیدی برای استاد برشمرد:
یکم. جهان آگاهی مبتنی بر نشانه شناسی؛ دوم. انسان سازی مبتنی بر پرهیزکاری؛ سوم. اخلاق مداری مبتنی بر فضلیت گرایی و چهارم. حکمت اندیشی مبتنی بر عاقلانیت گرایی است.
یافته راهبردی
نقش استاد به مثابه تبیین کننده پیام الهی برای “عمق بخشی به عقلانیت معنوی” و “عمومی سازی اخلاق حسنه”؛ از طریق تبدیل ظرفیت‌های بالقوه سرشت انسانی به قابلیت‌های جریان ساز جمعی است.
دستاورد نهایی چنین ماموریتی؛ انسان سازی صالحانه، جامعه پردازی مؤمنانه و تمدن‌گرایی توحیدمدارانه است.
