از علی سخن گفتن، به مانند چشم در چشم خورشید دوختن است در توان محدود افکار ما نیست، حتی در قدرت واژه ها که خصایل و تفکرات او را تمام و کمال به سطر می آورند هم نیست. مولود کعبه ؛ فضیلتی که نصیب کسی جز او نشد. در دستان و حریم نبوت رشد کرد. نخستین مسلمان و اولین مردی که به رسالت نبوت ایمان آورد.هم زبان و هم تیغ برنده اسلام گشت. لیلة المبیت را او آفرید؛ در شب هجوم مشرکان برای قتل پیامبر در بستر ایشان آرمید. علی علیه السلام در بدر، ذوالفقار برنده؛ در احد، حامی بی پروا و در خندق، تمامی اسلام بود که در برابر تمامی کفر ایستاد.
مردان این مرزو بوم برخود می بالند که روزشان به نام مطهر مولای متقیان مزین شده و امید است که هر مردی در جای جای این سرزمین پهناور، مهر علی، عدالت وی، شفت وی و افکار او را سرلوحه زندگی خود قرار دهد و علی گونه زندگی کنند.
کمی از حال دل پدران سرزمینم می نویسم؛از دوران ابتدایی مدرسه این جمله همیشه در ذهنم است« بابا نان داد» شاید دوران کودک زیاد به این جمله توجه نمی کردیم، نگو این جمله با وجود اینکه از سه کلمه تشکیل شده ولی دنیای از حرف درون خودش جا داده بوده ؛ حال دل پدران سرزمینمان خوب نیست چون به بهای جوانی خودشان الان نان می دهند و اکثر پدران به راحتی نمیتوانند نان آور باشند چون امروز تورم ، گرانی ، افزایش خط فقر وعدم هماهنگی دخل و خرج زندگی قدرت و ابهت پدرانه را به نشانه رفته است.
چند سطری برای پدرم می نوسیم؛ پدری که جوانی خود را فدای فرزندان خودش کرد.
پدرجان تو اسطوره و قهرمان فرزندانت هستی؛ نماد غیرت و ایستادگی و مقاومت در برابر مشکلات و سختی ها که در کوران زندگی با آنها مواجه میشویم.
به سزمینم افتخار می کنم همچون مردی مثل تودارد، مردی که پای به پای زن مریض اش ۱۱ سال مثل او درد کشید ولی خم به ابرو نیاورد.
پدرم رفیق زندگیم برا تو می نویسم این درست که سوره ای به نام پدران نیست اما می توان به مقام شما قسم خورد؛
قسم بر پینه دستانت، که بوی نان می دهد، قسم بر چشمان همیشه نگرانت، قسم بر بغض فرو خورده ات که شانه کوه را لرزاند، قسم به عظمتت که دنیا را به تنهایی برای فرزندانت پر می کنی، قسم به خستگی هایت که به زندگی جان می دهد…..دوستت دارم پدرروزت مبارک…
پدران غیور و دلاور سرزمینم، روزتان مبارک و حال دلتان خوش
