به گزارش پایگاه خبری گیل فام به نقل از کلام قلم ، هر سازمان برای رسیدن به اهداف خود احتیاج به منابع مختلفی دارد. بدون شک مهمترین منبع هر سازمان، نیروی انسانی شاغل در آن است. چنانچه این نیرو دارای انگیزه، رقابت شغلی و روحیه مناسب باشد؛ تمام توان، استعداد و مهارت خود را در سازمان به کار خواهد گرفت. فواید این امر هم به خود شخص و هم به سازمان بر می گردد. در نتیجه موفقیت و پیشرفت هر سازمان به نیروی انسانی آن بستگی دارد و نیروی انسانی با انگیزه، برای انجام وظایف، اساسی ترین عامل بهره وری است. بر همین اساس در سیستم بهداشت و درمان توجه به عوامل مؤثر بر انگیزه دانشجویان پزشکی و پرستاری به عنوان کادر درمان آینده و نیروی تأثیرگذار بر سلامت جامعه، اهمیت زیادی دارد. امروزه مدرک تحصیلی نشان دهندۀ کارایی، مهارت و عامل اصلی در تعیین شغل آیندۀ فرد و یکی از معیارهای جامعه برای تعیین جایگاه اجتماعی فرد است. به طور مثال جایگاه اجتماعی پزشک و پرستار در جامعه یکسان نیست و بنا به نوع و مدرک تحصیلی فرد، متفاوت می باشد. این در حالی است که بسیاری از مشاغل نیاز به مدرک تحصیلی در مقاطع بالا ندارند؛ بلکه مهارت عملی در آن شغل، حرف اول را می زند و وجه تمایز شخص با سایر همکارانش مشخص می شود. ارتقای مدرک تحصیلی باعث افزایش سطح سواد و مهارت فرد در یک رشته خاص می شود و وی را در آن رشته متخصص و ماهر می کند. کشورهای توسعه یافته برای افزایش بازدهی کارها و توسعۀ کشور خود در جهت ارتقای سواد و مهارت پرسنل خود و استخدام نیروی کار ماهر و تخصصی تلاش می کنند، اما متاسفانه کشورهای در حال توسعه به دلایل مختلف از جمله: افزایش هزینه های تحصیل و عدم امکانات، به سطح سواد و دانش نیروی کار، کمتر اهمیت داده شده و باعث پسرفت و عقب ماندگی جامعه می شوند. در این جوامع بسیارند کسانی که بعد از تحصیل در رشته ای خاص، بنا به اجبار، نیاز جامعه، علاقه و یا بازار کار به شغل دیگری روی آورده و از آن طریق امرار معاش می کنند. کادر درمان از سایر رشته ها مستثنی نیست و علل مختلفی از جمله: عدم ایجاد تغییر فاحش یا محسوس در حقوق فرد با ارتقای مدرک تحصیلی، هزینه های سنگین در مدارج بالا، عامل بازدارنده ادامه تحصیل، دارا بودن شرط دو سال سابقه کار یا گذراندن طرح نیروی انسانی برای برخی از رشته های ارشد علوم ، سخت شدن قبولی در سایر رشته ها با در نظر گرفتن سهمیه شهدا، جانبازان و ایثارگران، عدم همکاری سیستم کاری با فرد برای ادامه تحصیل، افزایش هزینه های زندگی مانع ادامه تحصیل، نداشتن جایگاه مناسب شغلی برای افراد تحصیلکرده در مقاطع ارشد و دکترا، مهاجرت تحصیلی و … باعث کاهش یا عدم انگیزه برای ادامه تحصیل در این قشر شده است. بنابراین درآمد مناسب و منزلت اجتماعی، مهمترین انگیزۀ انتخاب رشته در بین دانشجویان پزشکی و پرستاری است و با افزایش سنوات تحصیل از انگیزه و علاقه دانشجویان به این رشته ها کاسته شده که طبیعتا می تواند باعث افت عملکرد آنها گردد و باید به عنوان زنگ خطری برای مسئولین بهداشت و درمان در نظر گرفته شود. لازم به ذکر است مسئولین عالی رتبۀ کشور در صدد راهکاری برای تمام چالش های ذکر شده باشند تا جلوی مهاجرت قشر تحصیل کردۀ جامعه گرفته شود و هم کشور به سمت پیشرفت و توسعه روزافزون حرکت کند.
نیما صالحی – کارشناس بیهوشی
