ناصر مسعودی درگذشت

استاد ناصر مسعودی، از برجسته‌ترین صداهای موسیقی بومی گیلان و یکی از چهره‌های اثرگذار در حفظ و گسترش فولکلور «گیل و دیلم»، شامگاه گذشته دار فانی را وداع گفت. او که دهه‌ها روایتگر صادقِ زبان، فرهنگ و موسیقی مردم این دیار بود، پس از عمری فعالیت هنری، جامعه فرهنگ‌دوست گیلان را در سوگ فرو برد.

گیل فام / استاد ناصر مسعودی، از برجسته‌ترین صداهای موسیقی بومی گیلان و یکی از چهره‌های اثرگذار در حفظ و گسترش فولکلور «گیل و دیلم»، شامگاه گذشته دار فانی را وداع گفت. او که دهه‌ها روایتگر صادقِ زبان، فرهنگ و موسیقی مردم این دیار بود، پس از عمری فعالیت هنری، جامعه فرهنگ‌دوست گیلان را در سوگ فرو برد.

⸻

درگذشت مسعودی؛ خاموش شدن یکی از آخرین صداهای حامل «قول»

مرگ ناصر مسعودی فقط از دست دادن یک خواننده نیست؛ خاموش شدن یکی از آخرین صداهایی است که فولکلور گیل و دیلم را بی‌میانجی، همان‌طور که بود و هست، منتقل می‌کرد. او نماینده‌ی نسلی بود که موسیقی را از دل زمین، کار، طبیعت و گفتار مردم می‌گرفت — نه از آموزشگاه‌ها و آرشیوها.

⸻

«قول» چیست و چرا مرگِ حاملانش خطرناک است؟

فولکلور گیل و دیلم، چه در جلگه و چه در کوهستان، بر پایه‌ی سنت شفاهی شکل گرفته است؛ چیزی که به آن «قول» می‌گویند — همان آواز-روایت‌هایی که سینه‌به‌سینه منتقل شده‌اند.
«قول» فقط یک آهنگ نیست؛ یک بسته‌ی فرهنگی است:
• لحن
• واژگان
• تصویر طبیعت
• احساسات مردم
• روایت‌های جمعی و آیینی

این میراث چون روی کاغذ نوشته نشده، تا حاملش زنده است، زنده است — و وقتی آن صدا خاموش شود، بخش‌هایی از این حافظه جمعی هم خاموش می‌شود.

فوت مسعودی دقیقاً یادآور همین آسیب‌پذیری است.

⸻

فاصله‌ی امروز نسل‌ها با موسیقی بومی

واقعیت تلخ این است:
بخش بزرگی از موسیقی گیل و دیلم، امروز در ذهن چند سالخورده باقی مانده و در زندگی نسل جدید کمتر شنیده می‌شود. تغییر سبک زندگی، مهاجرت، رسانه‌های سراسری و بی‌تفاوتی فرهنگی باعث شده موسیقی بومی از «زندگی» به «نوستالژی» تبدیل شود.

اگر این روند ادامه پیدا کند، آنچه می‌ماند تنها چند فایل صوتی پراکنده و چند اسم باقی‌مانده در حافظه جمعی خواهد بود.

⸻

مسعودی؛ پلی که حالا شکافش عمیق‌تر شده

ناصر مسعودی از معدود افرادی بود که موسیقی بومی را با صداقتی بی‌نظیر به نسل امروز رساند.
او نه موسیقی را زیبا می‌کرد، نه اغراق می‌کرد؛ همان چیزی را می‌خواند که مردم این سرزمین زندگی کرده بودند.
حالا نبودِ او یعنی یک شکاف تازه در انتقال این میراث. اگر این شکاف پر نشود، فولکلور گیل و دیلم ناچاراً به سمت فراموشی می‌رود.

⸻

چرا باید امروز، نه فردا، برای حفظ این میراث کاری کرد؟

چون فولکلور فقط هنر نیست؛ هویت است.
این موسیقی‌ها:
• تاریخ ما هستند
• زبان ما را زنده نگه می‌دارند
• شیوه‌ی زیستن ما را روایت می‌کنند
• حافظه‌ی احساسی مردم این سرزمین‌اند

وقتی حاملان «قول» می‌روند، ما بخشی از خودمان را از دست می‌دهیم.

⸻

درگذشت مسعودی؛ فرصتی برای بیداری فرهنگی

مرگ او باید نقطه‌ی توقف باشد؛ لحظه‌ای که مردم بپرسند:
«از موسیقی مادری‌مان چه مانده و برای حفظش چه کرده‌ایم؟»

اگر حفظ این میراث را جدی نگیریم، چند سال دیگر «قول» فقط یک واژه‌ی تاریخی خواهد بود، نه بخشی از زندگی مردم.

⸻

استاد ناصر مسعودی میراث‌دار صدایی بود که از دل مردم گیل و دیلم برمی‌آمد.
با رفتن او، مسئولیت بر دوش همه‌ی ماست — مردم، هنرمندان، پژوهشگران و خانواده‌هایی که هنوز در خانه‌هایشان آواز گیلکی و دیلمی شنیده می‌شود.

این موسیقی اگر بناست زنده بماند، باید در گوش‌ها و زندگی مردم حضور داشته باشد، نه فقط در آرشیوها و سالنامه‌ها.

پوریا فرهش

لینک کوتاه : http://gilfam.ir/?p=45964

مطالب مشابه

پرداخت ۶۳ میلیارد تومان تسهیلات به دهیاری‌ها | پیش‌بینی ایجاد بیش از ۲ هزار شغل جدید در روستاهای گیلان در سال ۱۴۰۴

پنجمین همایش بزرگداشت میرزا کوچک خان جنگلی در لاهیجان با پرداختن به نقش زنان در نهضت جنگل برگزار شد

تلفیق طبیعت‌گرایی و یادمان شهدا در میدان جهاد رشت

شهردار لاهیجان چهره برتر مدیریت پسماند کشور شد

گامی نوین در رضوانشهر برای حفاظت از طبیعت

نمایشگاه «پروانه‌های بازیافتی رنگارنگ» در لاهیجان گشایش یافت

خیابان چای در لاهیجان نامگذاری شد

پایان جشنواره چای در لاهیجان؛ شروع دوباره پرسش‌ها از سیاست‌های معطل مانده

فعال‌سازی دو کمیته آموزش و نظارت برای ساماندهی پسماند در بخش رودبنه

مدارس ابتدایی گیلان فردا مجازی شد / دورکاری مادران شاغل دارای فرزند زیر پایه ششم