آب از کدوم پشته در میره؟ از پشته‌ی خاطرجمعی… دل نوشته ی دکتر حمیدرضا درودیان

آب از کدوم پشته در میره؟ از پشته‌ی خاطرجمعی…
این ضرب‌المثلی است که کشاورزان بکار میروند. اما امروزه مصداق این ضرب‌المثل را در مدیریت آب کشور می‌بینیم. سد ها این خاطرجمعی را به ما دادند تا در حاشیه رودخانه‌ها ساخت و ساز کنیم و ما ساختیم و ساختیم… پایین دست سدها رودخانه های بی رمقی ایجاد شد که برای ساخت پل بر روی آن مصالح و ارتفاع زیادی لازم نبود و ما با ضعیف ترین مصالح و کمترین ارتفاع مورد نیاز پل های حداقلی را ساخیم… خاطر جمع شدیم که سد بالا دست نفس رود را گرفته است اما رودخانه هنوز جان دارد. سدهایی که جان رودخانه را برای لایروبی طبیعی از او گرفت.سدهایی که هیچ گاه پر نمیشدند لحظه ای ما را در فکر مدیریت بحران سیل و تمرین برای آن نکرد.
یادمان نرود که بشر کنار رودخانه بزرگ شده است. رودخانه ها همدم همیشگی انسان و گهواره تمدن بوده اند. بی شک زندگی بدون سد بشر بسی پایدارتر از این دربندکشی لجام گسیخته رودخانه ها بوده‌است.
نگران صد سالهای آینده ام. آنگاه که سدهای غول پیکر کنونی مانند دز و کرخه پیر شده اند و دره‌های طلایی سدسازی تمام شده است و خوزستان در برابر سیل آینده بی دفاع تر از امروز خواهد بود. آیا سد سازی توسعه‌ای پایدار است؟ اما عجیب که مسئولان از این آب گل آلود در پی گرفتن بودجه های بی انتها برای سدهای جدید هستند. ای‌کاش یک هزارم بودجه این سد ها را برای آمایش سرزمین هزینه کرده بودیم. ایکاش یک هزارم این هزینه ها را خرج پل ها و خانه های مستحکمتر و مزارعی سازگارتر کرده بودیم.
بجویی که یک روز بگذشت آب / نسازد خردمند ازو جای خواب.
?حمیدرضا دورودیان- انجمن بوم‌بانان

لینک کوتاه : http://gilfam.ir/?p=4895

مطالب مشابه

وقتی تفنگ از قانون جلو می‌زند؛ خالجیر شلمان در محاصره شکار غیرمجاز و سکوت متولیان حیات‌وحش

تأکید بر نقش حیاتی یخچال‌های طبیعی در امنیت آب و غذا

سطل زباله مکانیزه برای لاهیجان

حمایت از تالاب‌های ایران سورپرایز ویژه استقلال وملوان / نقش باشگاه‌های ورزشی در فرهنگ‌سازی محیط زیست

گامی برای حفاظت از سرمایه‌های زیستی

نگهبان درخت

سفیدرود؛ آزمون اول رئیس‌جمهورِ برآمده از حمایت محیط‌زیستی

فراخوان شرکت در برنامه «جایزه رامسر» سال ۱۴۰۴

تلفیق طبیعت‌گرایی و یادمان شهدا در میدان جهاد رشت