دیگر وقت آن شده مردم استانهای شمالی مطالبه کنند و از هرکس که خیال مدیریت بر شهرهایشان داشت بپرسند برای مشکلات پسماندمان که با مرگ و زندگی خانواده و عزیزانمان مرتبط بود چه کردید و چه خواهید کرد ؟؟؟؟

اگر سرطان نگرفتن ما برایشان اولویت نبود هرگز پیشرفت شهرمان نخواهد بود....!!!!

مردم استان‌های شمالی مطالبه كنند

یكی از معضلات ما در شمال كشور این است كه متاسفانه سهم بزرگی از زباله‌هایی كه در این مناطق تولید می‌شود و «به دلیل وجود انبوه گردشگر، حجم‌شان هم كم نیست»، بدون بازیافت در طبیعت ارزشمند شمال رها می‌شود. هم‌اكنون سایت‌های بزرگی از زباله در مناطق مختلف شمال داریم كه این سایت‌ها یا در كنار رودخانه‌های منتهی به دریای خزر هستند، یا در دل جنگل‌های هیركانی؛ یعنی یك بخش‌هایی از جنگل‌ها را تخریب كرده‌ایم، مثل سراوان در بالادست رشت، یا منطقه بالادست شهر رامسر یا بالادست تنكابن و تپه‌های دو هزار و سه هزار یا جنگل مكارود در كلاردشت و همچنین مناطق اطراف رودخانه قائمشهر یا پارك ملی بوجاق در ساحل كیاشهر كه همه این مناطق محل انباشت زباله شده است. آسیبی كه این زباله‌ها به حیات طبیعت و در نهایت حیات خودمان وارد می‌كند، غیرقابل جبران خواهد بود، زیرا هم كیفیت آب و خاك را نابود می‌كنند، هم وارد محیط‌های تالابی و اراضی كشاورزی می‌شوند و محصولات تولیدی و آبزیان مورد استفاده خودمان را تحت تاثیر قرار داده و باعث افزایش آمار مبتلایان به سرطان می‌شوند و درنهایت هم رویشگاه‌ها و مناطق جنگلی و طبیعت سرسبز ما را نابود می‌كنند.
مثلا همین سایت زباله سراوان شهرستان رشت، (كه كوتاهی و كم‌كاری وزارت كشور و محیط‌زیست به عنوان نهادهای ناظر در مورد آن كاملا مشهود است)، بخشی از جنگل‌های هیركانی بود كه ۱۲ هكتار از درختانش را قطع كردند تا این سایت بدمنظر و آلوده و غیربهداشتی را ایجاد و در دل طبیعت رها كنند.
در برخی مناطق نیز تصمیمات و برنامه‌ریزی‌های كارشناسی نشده، علت وقوع این فاجعه بوده، مثلا در دو سه دهه اخیر مدام كلاردشت را به عنوان بهشت ایران معرفی كرده و باعث ورود دلالان به این منطقه شدیم، بدون آن‌كه هیچ فكری برای زیرساخت‌هایش بكنیم، درحالی كه اگر مسؤولان محلی و شهری آن منطقه، فقط یك درصد از صدها میلیارد پولی كه در این سال‌ها، از قِبَلِ صدور مجوز ویلاسازی در كلاردشت دریافت كردند، صرف ساخت كارخانه كمپوست و اجرای طرح تفكیك زباله از مبدا می‌كردند، هرگز نیازی به پاك تراشی و نابودی بخشی از جنگل‌های هیركانی شمال به منظور ایجاد سایت انباشت زباله نبود؛ سایت‌هایی كه محل تجمع پشه و آفات و حشرات و شیرابه‌های آلوده و مناظر زشت و مشمئزكننده شده است.
ساخت یك كارخانه كمپوست فقط ۱۵ میلیارد تومان و ساخت كارخانه تصفیه شیرابه ۲۵ میلیارد تومان هزینه دربردارد، حال آن‌كه مسؤولان شهری كلاردشت طی چند دهه گذشته، هزاران میلیارد تومان از دلال بازی و جنگل‌تراشی و زمین فروشی و ویلاسازی به جیب‌زده و با این همه هر بار بحث نبود اعتبار برای ساخت كارخانه كمپوست را مطرح می‌كنند و چشم شان دنبال بودجه‌های ملی است. رفع این مشكل عزم همگانی می‌خواهد و شاید وقت آن رسیده باشد كه مردم استان‌های شمالی به جای هر مطالبه ای، حل مشكل پساب و پسماند و زباله را از مسؤولان محلی و كشوری مطالبه كنند.

لینک کوتاه : http://gilfam.ir/?p=6942

مطالب مشابه

ثار راه یافته به بخش نهایی دومین جشنواره‌ عکس لاهیجان اعلام شد

تأکید بر نقش حیاتی یخچال‌های طبیعی در امنیت آب و غذا

“رنگ مادر” توسط بانوان هنرمند لاهیجان بر بوم نقاشی نشست

سطل زباله مکانیزه برای لاهیجان

حمایت از تالاب‌های ایران سورپرایز ویژه استقلال وملوان / نقش باشگاه‌های ورزشی در فرهنگ‌سازی محیط زیست

تمدن پلاستیکی ؛بانویی که با بطری ها مجسمه می سازد

گامی برای حفاظت از سرمایه‌های زیستی

نگهبان درخت

سفیدرود؛ آزمون اول رئیس‌جمهورِ برآمده از حمایت محیط‌زیستی

فراخوان شرکت در برنامه «جایزه رامسر» سال ۱۴۰۴