دل نوشته ی ترانه بنی یعقوب از مشکلات مردم مظلوم‌سراوان

«آدم در شمال کشور در نزدیکی زیباترین جنگل زندگی کند، اما جرأت نکند حتی در خانه‌اش را از ترس پشه و مگس باز کند. باورت می‌شود روی میزهای خانه ما به‌جای دستمال کاغذی، نمک و فلفل و خوردنی پراز پیف پاف است.»

این گفته یکی ازاهالی سراوان رشت است. سراوان، روستایی کوچک و زیبا که به‌خاطر همجواریش با سایت زباله در سال‌های اخیر بارها خبر ساز شده. نزدیکی به کوه زباله از روستای سراوان جایی غیرقابل سکونت ساخته. مردم روستا می‌گویند به دلیل این همجواری به انواع بیماری‌های پوستی و گوارشی و… مبتلا شده‌اند.

مردم روستا روزشماری مقابل روستا نصب کرده‌اند که روز اول آذر ماه را نشان می‌دهد. می‌گویند بعد از این روز دیگر اجازه ورود زباله را نخواهند داد. کاری که دو سال پیش هم کردند و جاده ورودی کامیون‌های حمل زباله را بستند تا اینکه مسئولان وعده دادند، مشکل را حل کنند. وعده‌ای که به‌گفته آنها هیچگاه محقق نشد.
می‌گویند زباله سراوان ۱۵ هکتار از جنگل‌های هیرکانی را اشغال کرده است.

سراوان در ۳۵ کیلومتری شهرستان رشت چهارهزار نفر جمعیت دارد و از سال ۶۲ زباله ۱۳ شهر استان درست جایی در دو کیلومتری این روستا تخلیه می‌شود.

نه تنها مردم سراوان در این باره گلایه دارند که فعالان محیط زیست هم به این شیوه بدوی انباشت زباله بارها اعتراض کرده‌اند. چون معتقدند شیرابه زباله‌ها تالاب انزلی و آب دریا را هم آلوده کرده و وضعیت اقلیمی منطقه را تغییر داده است.
مردم سراوان برای اعتراض به این وضعیت شورایی محلی تشکیل داده‌اند. شورایی متشکل از پنج نماینده‌ای که برای رایزنی با مسئولان و پیگیری مطالبات مردم سراوان پیشقدم شده‌اند.

مرتضی رجب‌پور یکی از پنج نماینده محلی است که در گفت‌و‌گو با ما می‌گوید:«به ما قول دادند ظرف دو سال به این فاجعه انسانی پایان دهند. به ما وعده دادند در لاکان دستگاه زباله سوز بگذارند. ما همان موقع گفتیم وعده‌تان بیهوده نباشد. نباید بگویید ارز و دلار گران شد، نتوانستیم دستگاه زباله سوز بخریم. حالا می‌گویند سه سال دیگر زمان می‌خواهیم. آخر شما بگویید ما چطور باورشان کنیم؟ ۵۰ نفر از مسئولان استان دو سال پیش تفاهمنامه امضا کردند حالا چطور می‌توانند زیر قول‌شان بزنند؟»

حمیدرضا درودیان، عضو انجمن بوم‌بانان لاهیجان و استاد دانشگاه، می‌گوید: «در جنگل به بدوی‌ترین و سنتی‌ترین شکل ممکن دپوی زباله درست کرده‌اند این شکل انباشت زباله کاملاً بدوی است و به‌خاطر حجم بالای زباله‌ها امکان تفکیک هم وجود ندارد و فقط امحای آنها چاره‌کار است با شروع هر بارندگی شیرابه‌ها سرازیر می‌شود و داستانی می‌سازد. تنها راه حل این مشکل نیروگاه زباله است که اداره محیط زیست هم اجازه تأسیس نیروگاه را در نزدیکی شهر رشت نمی‌دهد. شهرداری تنها کاری که برای سراوان می‌کند سمپاشی روستاست که این کار خسارت بارتر است.»

رئیس کمیسیون بهداشت ومحیط زیست شورای شهررشت هم معتقد است: «این مشکل در سطح استانی حل نمی‌شود، بلکه به مطالعات و بودجه کشوری نیاز دارد.

به‌گفته درودیان از اثر پروانه‌ای شیرابه‌ها هم نباید غافل ماند اینکه این شیرابه‌ها وارد آب‌های زیر زمینی می‌شود و حتی تا فاصله زیاد می‌تواند رودخانه‌ها و سفره آب‌های زیر زمینی را آلوده کند.

مردم سراوان می‌گویند خانه و زندگی ما که هیچ، جنگل را تبدیل به زباله دانی کرده‌اند. روزی بوی چوب و علف آدم را یاد جنگل می‌انداخت، الان زباله. می‌گویند کاش تا دیرتر از این نشده فکری به‌حال ما کنند.

🖋ترانه بنی‌یعقوب

#سراوان
#زباله
#محیط_زیست

لینک کوتاه : http://gilfam.ir/?p=7604

مطالب مشابه

ثار راه یافته به بخش نهایی دومین جشنواره‌ عکس لاهیجان اعلام شد

تأکید بر نقش حیاتی یخچال‌های طبیعی در امنیت آب و غذا

“رنگ مادر” توسط بانوان هنرمند لاهیجان بر بوم نقاشی نشست

سطل زباله مکانیزه برای لاهیجان

حمایت از تالاب‌های ایران سورپرایز ویژه استقلال وملوان / نقش باشگاه‌های ورزشی در فرهنگ‌سازی محیط زیست

تمدن پلاستیکی ؛بانویی که با بطری ها مجسمه می سازد

گامی برای حفاظت از سرمایه‌های زیستی

نگهبان درخت

سفیدرود؛ آزمون اول رئیس‌جمهورِ برآمده از حمایت محیط‌زیستی

فراخوان شرکت در برنامه «جایزه رامسر» سال ۱۴۰۴