به گزارش پایگاه خبری گیل فام به نقل از ترشیز خوان؛ نقش تاریخی امام حسن مجتبی (ع) یک نقش میانجی در دو مقطع تاریخ حساس رسالت نبوی و خلافت علوی در یک سو و نهضت عاشورای حسینی در سوی دیگر است.
بنابراین کنشگری به منظور صیانت از رسالت و ولایت و تربیت حماسه سازان نهضت عاشورا و نصرت دهندگان حسینی از مهمترین کارویژه های امامت حسنی است.
برخی از جلوه‌های نقش آفرینی امام حسن مجتبی (ع) عبارت‌اند از:
مدیریت هوشمندانه، حیله گرترین دستگاه حکمرانی تاریخ بشر؛
پرده برداری از چهره مزورانه و منحرفانه خلافت اموی؛
اعتبار زدایی پیشگیرانه از سبک حکمرانی مبتنی بر وراثت؛
مدل سازی از مذاکره صلح مقتدرانه و صلحنامه نویسی حکیمانه؛
تدبیر در بقاء مؤلفه‌های اصلی و بنیان‌های نظری اسلام نبوی و علوی؛
حفظ خانواده رسالت و امامت از خطر نسل‌کشی بی‌ثمر و کم اثر؛
صیانت از مذهب اهل البیت در بستر ولایت و امامت؛
ترویح فضیلت و کرامت، در زیست انسانی و اجتماعی؛
بسترسازی برای نهضت عاشورا از طریق تربیت نسلی نو از حماسه آفرینان مخلص.
یافته راهبردی
کنشگری معنوی، تربیتی، اجتماعی و سیاسی امام حسن مجتبی (ع) در دوره گذار محصول نقش آفرینی هوشمندانه و کریمانه او در تمهید برای “الگوسازی حکیمانه از حکمرانی توحیدمدار نبوی و علوی” تا “قاعده سازی شرافتمندانه برای نهضت عزت مدار حسینی و زینبی” است که با هدف “شالوده شکنی از مدل خلافت فریبکارانه و وراثت منحرفانه اموی” ترسیم شد.
