بعد از استعفای مسعود نصرتی قزوینی نژاد و انتصابش به عنوان معاون توسعه‌منابع و پشتیبانی سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور، از مرداد ماه سال جاری شهر رشت بدون شهردار است.
اینکه چه مسائلی بر شهرداری و شورای شهر در این دو ماه گذشت و چرا پروسه انتخاب شهردار در حال طولانی شدن است؛ سوالاتی در ذهن مخاطبین ایجاد کرده است.
در این میان سعی کردیم در گفت و گویی با پویا قلی پور رییس منطقه گیلان سازمان عدالت و آزادی و همچنین یکی از اعضای شورای هماهنگی اصلاح طلبان؛ فرایند انتخاب شهردار و مواضع اعضای لیست امید شورای شهر رشت را بررسی کنیم.
امید شمال: با توجه به اینکه حزب شما تنها حزبی است که در بیانیه خود شاخصه های یک شهردار خوب را مطرح کرده است، آیا امیدی دارید با توجه به ترکیب شورا یک انتخاب خوب محقق شود؟
پویا قلی پور: به نظرم پس از بیانیه ی سازمان عدالت و آزادی ، بیانیه ی شورای هماهنگی جبهه اصلاحات که بر شاخص های حداقلی تری تاکید داشت میتواند چراغ راه مناسبی برای اعضای شورای شهر و ۴ نفر لیست امید باشد .تمام تلاش شورای هماهنگی این بود که ۴ نفر را مجاب کند تا بتوانند گزینه ای ملی و بومی متناظر با این شاخص ها معرفی کنند اما تعلل و عدم معرفی گزینه توسط دوستان در جلسه ی غیر علنی قبلی که اتفاقا شائبه های زیادی را برای احزاب و جریانات و مردم ایجاد کرد باعث شد تا در گزینه های خروجی شورا هیچ شخص و فردی که از حداقل شاخص های انتخاب برای شهرداری کلانشهر رشت برخوردار باشه وجود نداشت. اما امیدوارم با درایت بیشتر ۴ نفر لیست امید و بقیه اعضای شورا این بار شهر به یک شهردار توانمند برسد.
امید شمال: به عنوان یک عضو شورای هماهنگی به نظرتان چرا این شورا تا به حال نتوانسته بین چهار نفر اعضای لیست امید وفاق برقرار کند ؟
پویا قلی پور: متاسفانه اتفاقات میان اعضای لیست امید شورای شهر بسیار فرسایشی و ناامید کننده است و به اتفاقات شخصی بر میگردد. از آنرو که در ایران افراد پس از رای گرفتن از لیست ها و احزاب خود را کمتر مقید به پاسخگویی میدانند، در واقع شورای هماهنگی جبهه اصلاحات ضمانت اجرایی ندارد و معمولا نمیتواند کاندیداهای منتخب خود را مجاب به اجرای خواسته های خود کند. همانطور که این روزها میبینیم افراد شاخص پس از ورود به شورا یا مجلس از آرای بقیه ی مردم و یا هواداران غیر اصلاح طلب خود سخن میگویند. در زمینه ی رفع اختلافات اعضای شورا چند جلسه توسط شورای هماهنگی برگزار شد که هر ۴ عضو شورا حضور داشتند اما در پایان جلسه بازهم اختلافات جدی بروز کرد. انتقاد اصلی ۳ نفر از اعضا به حضور یک عضو در مجمع یاران انقلاب است که متشکل از اعضای یکی از نهادهای نظامی هستند و قصد تاثیر بر نهاد شورا را دارند و ۸ عضو شورا در آن جلسات شرکت میکنند. البته دو عضو دیگر لیست امید هم به این جلسات دعوت شده اند اما به دلیل عدم دعوت از عضو دیگر حاضر به حضور نشده اند و حضور خود را منوط به حضور همه اعضای شورا با هم کرده اند.انتقاد عضو تازه وارد به شورا پس از خروج شکریه هم به هم لیستی های خود عدم دفاع آنها از حق ورود خود به شورا و پافشاری آنها بر ماندن غیر قانونی شکریه در شورا بوده و حتی تلاشهای آنها برای وارد نشدنش به شورا…
این اختلافات همانطور که میبینید قابل حل است اگر همه اعضای لیست امید به منافع شهر به جای منافع شخصی و کدورتهایشان فکر کنند. ما هنوز در شورای هماهنگی امیدواریم این مشکلات را برطرف کنیم.
امید شمال: در صورت اجماع لیست امید شورا آیا با توجه به اینکه اکثریت را دارا نمی باشند در انتخاب شهردار میتوانند تاثیرگذار باشند یا خیر؟
پویا قلی پور: درباره این سوال اگر اجازه بدید به جای نظر شخصی نظر حزب متبوعم رو اعلام کنم.
اتفاقا در جلسه ی شورای مرکزی پیش از آخرین جلسه ی شورای هماهنگی به این نتیجه رسیدیم که اگر اعضای اصلاح طلب معتقدند که در بازی انتخاب رئیس شورای شهر و تاثیر در تصمیمات مدیریتی شهر و در مورد اخیر انتخاب شهردار به دلیل تعداد کم امکان اثرگذاری را ندارند چند راه پیش پای آنهاست خصوصا در انتخاب شهردار…
اولین روش اعلام یک گزینه ی ملی و شاخص است که در مقابل اسامی ضعیف ارائه شده میتواند کفه ی افکار عمومی را به سمت آنها سنگین کند و هزینه های انتخاب یک شهردار کوچک و ضعیف را برای طیف مقابل و دست های پشت پرده که سعی در تاثیرگذاری بر نظر شورا را دارند بالا ببرند و به مردم نشان دهند که “شاخص محور” انتخاب میکنند.
روش دوم اعلام رای سفید یا رای ندادن به هیچ یک از گزینه های موجود است که میتواند نشانگر اعتراض به این روند باشد.
راهکار سوم دوستان میتواند این باشد که در جلسه ای عمومی و یا با حضور شورای هماهنگی کلیه مطالب مطروحه که معمولا غیر شفاف و در پرده بیان میشود توسط ۴ عضو به صورت کاملا شفاف برملا شده و در جایی بالاخره پایان یابد…
روش چهارم مطرح شده میتواند استعفا از عضویت در شورا باشد که تقریبا راه و روش آخر است و به عنوان آخرین گزینه باید به آن فکر کرد. که البته ما با ان مخالفیم .
اجازه دهید یک روش دیگر که نظر شخصی بنده هست رو هم به این روش ها اضافه کنم. در نظامهای پارلمانی یکی از روش ها که غالبا فراکسیون های اقلیت از آن استفاده میکنند روش آبستراکسیون است تا جلسه را از رسمیت و یا اعتبار بیاندازند. اعضای لیست امید میتوانند باهم و در اعتراض به غیر علنی و غیر شفاف بودن جلسه ی انتخاب شهردار جلسه را ترک کنند و تا علنی شدن جلسه در آن حضور نیابند. این هم یکی از اهرمهای فشاری است که در اختیار اعضا قرار دارد و اتفاقا در همین دوره مثلا در شهر کرج رخ داده و چندبار جلسه به تعویق افتاد. به نظرم تاکید اعضای لیست امید باید بر شفافیت کامل جلسات شورای شهر و خصوصا جلسه ی مهم انتخاب شهردار باشد تا زد و بندها و غیرشفاف بودن ها برملا شود.
اما درباره این پیشفرض که اعضای لیست امید به دلیل اقلیت نمیتوانند در شورا تاثیرگذار باشند مخالف جدی این تز هستم. معتقدم افراد راه یافته از لیست امید از چند جهت کارآمد ترین و قوی ترین اعضای شورای شهر هستند. آقای رمضانپور سابقه جدی نمایندگی مجلس و شهرداری و سوابق مدیریتی جدی دارد و با بیشترین آرا به شورا راه یافته است. ارتباط ایشان با مسئولین و اشخاص ملی در بهترین شرایط قرار دارد و این جدی ترین مزیت ایشان است .اما اینکه آیا توان استفاده از این قدرت ها را دارند یا خیر بحث دیگری است. فرهام زاهد دیگر گزینه ی لیست امید از موثرترین و تشکیلاتی ترین افراد نسل دومی های اصلاح طلب است و ایشان هم روابط ملی بسیار خوبی در این سالها داشته و دارند که میتوانند از آنها برای مذاکره با اشخاص ملی استفاده کنند. ضمنا وجهه خوب ایشان در بین جوانان غیرسیاسی و ورزشی مزیت دیگر فرهام است که بدنه مردمی خوبی پشت سر ایشان قرار داده است. عضو دیگر یعنی بهراد ذاکری از آن رو که قبل از ورود به شورا از فعالان رسانه بوده و از اصلاح طلبان شورای عالی اصلاح طلبان هم بوده و خود در ادوار مختلف در فرایندهای انتخاب شهردار قرار داشته از تجربه ی خوبی در این زمینه برخوردار است. جلوه ی شفاف و صریح و رک او هم در این چند وقت اخیر نشانگر مهارت بالای او در حوزه ی روابط عمومی و رسانه است که بسیار به کمک اصلاح طلبان خواهد آمد. نفر بعد یعنی آقای حاجی پور از اصلاح طلبان سابقه دار و اتفاقا با تجربه در شورای شهر است و حضورش در لیست امید غنیمتی برای این لیست و اصلاح طلبان است. مالکیت یک تیم محبوب در شهر و رابطه خوبش با برخی نسل دوم و سومی ها میتواند برای لیست امید پشتوانه ی مردمی خوبی فراهم کند. البته تمام اینها زمانی به کار می آید که بتوان از این شاخصه ها در مسیر منافع شهر و شهروندان استفاده کرد و این دوستان خود را در همه حال پاسخگوی لیستی که از ان برآمده اند بداند.
امید شمال: با توجه به برگزاری جلسه آخر شورای هماهنگی خیلی شفاف برای مخاطبین ما میفرمایید دقیقا چه اتفاقی افتاد در جلسه و در نهایت شورا به چه تصمیمی رسید ؟
پویا قلی پور: تقریبا رخدادهای اون جلسه رو اعلام کردم اما نکات مهم اون جلسه فارغ از تشنج هایش اینها بود که اولا ۲ عضو شورا یعنی آقای حاجی پور و آقای رمضانپور نپذیرفتند که با حضور آقای ذاکری در جلسه شرکت کنند بنابراین پس از صحبتهای شورای هماهنگی با دکتر ذاکری و نامه ایشان جهت رای به خانم مقیمی و خروج ایشان از جلسه آقای فرهام زاهد و سپس دو عضو دیگر در جلسه حاضر شدند و اعلام کردند که گزینه ای ندارند و به دلیل قلت در تعداد امکان معرفی گزینه نیست و سپس اعضا به طرح نظرات و سوالات خود پرداختند. نوبت به بنده که رسید قرار بود ۵ یا ۶ سوال که مطرح بود را بپرسم. سوال اولم این بود که گزینه معرفی شده ی ۳ عضو در جلسه ی غیرعلنی چه کسانی بودند که پاسخ گرفتم هیچ گزینه ای .سپس پرسیدم چرا یکی از اعضا یعنی آقای حاجی پور در جلسه حاضر نشده که ایشان در پاسخ فرمودند به دلیل بازی تیمم در تهران حضور داشتم که از ایشان پرسیدم در شرایط انتخاب شهردار تیم مهمتر است یا منافع شهر که ناگهان ایشان برآشفته شده و گفتند دلیلی ندارم که به شما جواب دهم و سوال را مساوی توهین قلمداد کردند و جلسه دچار تشنج شد. اما در پایان جلسه رئیس شورای هماهنگی از این ۳ عضو خواستند که گزینه شورای هماهنگی یعنی خانم مقیمی را معرفی و تا پایان از ایشان دفاع کنند.
امید شمال: با پتانسیل‌هایی که از اعضای لیست امید مطرح کردید آیا تا کنون گزینه‌های ملی در حزب مطبوع شما و یا در شورای هماهنگی مطرح گردیده است؟! آیا با وجود مشکلات عدیده که در شهر رشت وجود دارد پاسخ مثبتی برای حضور این افراد دریافت کرده اید؟
پویا قلی پور: متاسفانه گلایه ی اصلی ما از اعضای لیست امید شورا این است که از ظرفیت ها و ارتباطات و سوابق ملی خود برای توسعه و ارتقای شهر استفاده نمی کنند. اینکه دایما به دلیل فشارهای نهادهای خارج از شورا بگویند ما توان کافی نداریم برای جامعه ای که بالاترین رای را به سبد این چهار نفر ریخته اند اقناع کننده نیست. اما ما در حزب به گزینه های خوب و ملی رسیدیم ،مثل آقای شریف زادگان و یا خانم دکتر مقیمی و حتی آقای حناچی که البته این چند روز صحبت از شهرداری تهران هم برای ایشان هست.در بین گزینه ها آقای غنجی هم مطرح شد.
اما در شورای هماهنگی پس از جلسات متعدد در کمیته سیاسی به گزینه های ملی و بومی فکر شد و به نتیجه ای که رسیدیم این بود که در بخش ملی دکتر مقیمی و در بخش بومی آقای مقدسی بودند ،سپس این اسامی به شورای هماهنگی ارائه شد و پس از بحث و بررسی و تطبیق با شاخص های ارایه شده در بیانیه شورای هماهنگی اسم خانم مقیمی تایید شد و حتی با ایشان تماس گرفته شد که ایشان پذیرفتند که به دلیل آنکه خود را یک رشتی اصیل میدانند و علاقه فراوانی به توسعه و پیشرفت این شهر دارند هر کمکی بتوانند انجام خواهند داد و از پیشنهاد شورای هماهنگی استقبال کردند .در جلسه ی شورای هماهنگی اسامی دیگری مثل مهندس رسایی هم مطرح شد اما چون اجماع بر گزینه ی ملی بود خانم دکتر “فاطمه مقیمی” به عنوان گزینه ی شورای هماهنگی به ۴ نفر لیست امید معرفی شد و قرار شد از دوستان صورتجلسه گرفته شود .در بین اعضای شورا آقای بهراد ذاکری حتی صورتجلسه با نام خانم مقیمی را هم امضا کرد و اعلام کرد در صورت تایید این گزینه از سوی شورای هماهنگی تا پایان از ایشان دفاع خواهد کرد.سه عضو دیگر هم قول دادند که به ایشان رای خواهند داد.
امید شمال: چه وظیفه ای برای سایر فعالین سیاسی و رسانه ای در باب انتخاب یک شهردار خوب برای شهر رشت قائل هستید؟
پویا قلی پور: در جهان امروز رسانه قدرتمند ترین ابزار برای رساندن صدای جامعه و مردم به حاکمان است. رسانه میتواند با رعایت اصل شفافیت و مطالبه گری اعضای شورا را وادار کند به جامعه پاسخ بدهند که چرا گزینه های معرفی شده تا این حد در سطح پایینی قرار دارند یا مثلا از اعضا بپرسند که چرا کانون های قدرت غیرپاسخگو در انتخاب های آنها تاثیرگذارند و چرا تحت فشار اون کانون ها عمل میکنند و یا بپرسند چرا تا این حد گزینه های پیمانکار در بین کاندیداها افزایش پیدا کرده و یا از اعضای شورای شهر بپرسند چرا با این که از مردم برای عضویت در شورا رای گرفتند امروز خودشان کاندیداهای شهرداری رشت هستند یعنی خودشان هم قبول دارند که گزینه های معرفی شده در سطح رشت و رشتوندان نیستند. بپرسند که چرا رشت یعنی شهر اولین ها نمیتواند یک شهردار “ملی”داشته باشد؟ از اعضای شورای شهر که کاندیدای شهرداری هستند بپرسند که ترک نمایندگی مردم که با ارزش ترین مقام شهری محسوب میشود آیا خیانت به رای مردم نیست و این کار چه تفاوتی با کار شهردار سابق نصرتی میکند که شهر را رها کرد و رفت؟
اینها همه سوالاتی است که رسانه ها میتوانند مطرح کنند اما غالبا ساکتند و یا بخشی از این بازی…
